کد مطلب:37589 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اهل بيت

فلسفه گرفتاريها و مشكلات براي پيامبران و امامان چيست؟

با توجه به روايات نه تنها با رسيدن به مقام پيامبري و امامت، آزمايشها و امتحانهاي الهي نسبت به اين بزرگواران كمتر نميشود، بلكه هر چه ماقم و منزلت بالاتري كسب نمايند، سختيها و مشكلات آنان چند برابر مي گردد، زيرا سختيها و مشكلات، آزمون الهي است و آزمون خداوند يكي از سنتهاي غير قابل تغيير مي باشد و شامل همه انسانها مي شود. هر كس كه مقامش بالاتر است، به آزمونهاي سختتري مبتلا مي شود.

از رسو خدا پرسيده شد كه در دنيا بلاي كدام يك سختتر است؟ فرمود: پيغمبران، سپس هر كه به آنها شبيهتر (در مقام و منزلت) است به ترتيب و بعد از آن انسان مؤمن....(1)

هر كه در اين بزم مقرّبتر است

جام بلا بيشترش مي دهند

علاوه بر دليل فوق، فلسفه و علتهاي ديگر بلاها و مصيبتها براي پيامبران و امامان چنين است:

1- گرفتار شدن به بلا و سختي، هماره اجر دارد و هر چه بلا عظيمتر باشد، اجر آن بيشتر است، پس خداوند براي اين كه به پيامبران اجري عظيم عنايت نمايد، به بزرگترين بلايا مبتلايشان كرده است. امام صادق(ع) فرمود: اجر بزرگ لابلاي بزرگ است و....(2) رسول خدا فرمود: بلاي بزرگ به اجر بزرگ پاداش داده شود.(3)

2- هر پيامبر و امامي كه به مقام عصمت برسد، ابتداي كار او است، نه انتهاي كار وي.

با توجه به اين مقام عظيم هماره بايد سعي و كوشش نمود تا به مقامات بالاتري رسيد. هيچ گاه در سلوك معنوي و سير و به سوي خدا انتهايي وجود ندارد. براي بالارفتن مقامات معنوي، خداوند همواره معصومان را در معرض آزمون قرار ميدهد،

3- اگر چه اين بزرگواران معصوم هستند، لكن عصمت آنها اختياري است، يعني به اختيار خويش مرتكب هيچ گناهي نميشوند، نه اين كه در ترك گناه مجبور باشند. هر چه به اختيار خويش گناه نكنند، به مقامات معنوي آنها افزوده مي شود، همان طور كه حضرت ابراهيم بعد از اين كه به مقام نبوت رسيد، مورد آزمايشهاي سختي قرار گرفت (با اين كه معصوم بود) و بعد به مرتبه امامت كه مقام بالاتري است، نائل گرديد. با پيروزي در آزمايشها درجات ايمان و يقين آنها افزايش مي يابد و به مراتب بالاتري از كمال صعود مي كنند.

4- آزمايش پيامبران از بُعد تربيتي نيز حائز اهميت است، چرا كه اگر پيروان آنان، خود را غرق در انواع مشكلات و بدبختيها ببينند، لكن پيامبرانشان، در كمال آسايش و آرامش باشند (به صرف اين كه معصومند) آنان در ايمانشان سست شده و در پي تكامل نخواهند بود، همان طور كه وقتي ما شيعيان گرفتار مشكلي ميشويم كه موجبات ناراحتي ما را فراهم مي آورد، اگر به ياد بزرگان دين باشيم كه چه قدر در راه خدا سختي كشيدهاند، مثل امام حسين يا حضرت زينب، تحمل مشكلات آسانتر مي گردد.

پي نوشتها:

1. اصول كافي، ج 3، ص 351.

2. همان.

3. همان، ص 352.